De werken die in de kerkzaal hangen doen abstract aan. Zij lijken bijvoorbeeld op bepaalde werken van Mondriaan. Tegelijk zijn ze ook heel anders. Maar de kunstenaar zelf zegt:

‘Mijn werk is niet abstract. Het is een misvatting te denken dat dat wat niet zichtbaar is, en dus niet afgebeeld zou kunnen worden, abstract zou zijn. Een kleur is even reëel als het weergeven van een landschap, portret of stilleven. De verschijningsvorm is wel anders.
Met abstract wordt bedoeld: een residu van de werkelijkheid, een aftreksel. Schildert iemand een portret van een persoon, dan geldt nog altijd: dat wat op een doek of stuk papier gebeurt, is een eigen realiteit geworden dus niet dat waargenomen portret, het is ervan afgeleid hoezeer ook de maker zijn best heeft gedaan om zo nauwkeurig mogelijk het gezicht na te bootsen: abstract dus.
Daarom is mijn werk realistisch in de zin dat het een innerlijke gevoelswereld aanraakt. Net zo werkelijk toch als die weergave van een landschap of portret. Wel vergt het een andere houding voor de kunstenaar om deze gevoels- of belevingswereld te verbeelden.’

Deze vorm van kunst heeft volgens Peter van Damme alles te maken met de Tien Woorden, de Tien Geboden uit de Bijbel. Het tweede gebod luidt immers zo:

‘Maak geen godenbeelden, geen enkele afbeelding van iets dat in de hemel hierboven is of van iets beneden op de aarde of in het water onder de aarde.’

Die achtergrond maakt deze afbeeldingen een plek verdienen in de kerk. Vaak wordt daar herinnerd aan deze geboden en dan ook aan het zogenaamde beeldverbod, dat in de Joodse, de islamitische, maar ook in de vroegchristelijke en de protestantse tradities van het christendom een heel grote plaats heeft gekregen.