Jaarthema 2022/23: "Doen is Geloven" Jaarthema 2022/23: "Doen is Geloven"
‘Geloven is doen’ dat bekt eigenlijk veel gemakkelijker. Misschien omdat we deze uitdrukking zo gewend zijn. Of omdat wij onszelf dat toch regelmatig moeten voorhouden? Als je gelooft dan moet je er ook naar handelen hoor, je moet het ook laten zien in je doen en laten. Want blijkbaar is dat niet zo vanzelfsprekend als wij graag zouden willen.

En nu hebben we deze uitdrukking zomaar omgekeerd en is het ook nog ons nieuwe jaarthema geworden: DOEN IS GELOVEN.
Je zou het ook met een ‘is gelijk teken’( = ) kunnen schrijven. Bij de bekendere uitdrukking ‘geloven is doen’, kun je de boel in fases, in stukjes opknippen. Het suggereert dat je eerst gelooft, gaat geloven en dat daaruit dan volgt, of zou moeten volgen, dat je wat gaat doen.

Maar Doen is Geloven is resoluter: doen = geloof. Alsof je de theorie en de praktijk niet uit elkaar kunt halen. Dat is wel even slikken, want niet helemaal de realiteit van ons dagelijks leven. En eigenlijk is deze uitdrukking een beetje de schuld van Jezus zelf, zoals verwoord in het Mattheus-evangelie. In hoofdstuk 25 wordt de gelijkenis van de talenten verteld. Twee mensen gaan met het toevertrouwde geld aan het werk om het te doen groeien. De derde zet het ‘veilig’ op de bank. Doet er niks mee. Het wordt niet meer, niet minder. Of beter gezegd: hij gaat er niet mee aan de slag, hij doet niks. Direct daarop volgt het verhaal (Mt. 25:31-46) over rechtvaardigen die Jezus te eten gaven toen hij honger had, te drinken toen hij dorst had, hem als vreemdeling opnamen, hem kleedden toen hij naakt was, als zieke bezochten en in de gevangenis naar hem toe kwamen. Maar laten we eerlijk zijn, zo hebben wij Jezus toch nooit gezien? Dat dachten meer gelovigen. De clou is eigenlijk bijzonder heftig, misschien kun je wel van een bominslag spreken als je het verhaal niet van te voren al zou kennen. Want Jezus legt uit: ’Alles wat jullie gedaan hebben voor één van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan’. ‘Jullie zijn gezegend door mijn Vader, kom, neem deel aan het koninkrijk’. Geen geloofsexamen, geen toetsvragen maar levenspraktijk, die geloofspraktijk blijkt te zijn…

In de christelijke traditie zijn deze voorbeelden van Jezus de ‘Zeven Werken van Barmhartigheid’ gaan heten. In Mattheus tel je zes werken. Paus Innocentius III (1198-1216) voegde in het jaar 1207 een zevende werk toe: de doden begraven. Het is ontleend aan het apokriefe Tobit 1:17. In 2016 voegde Paus Franciscus er een achtste werk bij: ‘het gemeenschappelijk huis behoeden’. Zorg voor de schepping, voor de mens en de natuur in hun samenhang.

De stichting Roos van Culemborg gaf een werkschrift uit over de zeven (acht) werken. Het kreeg de prachtige titel ‘Zeven wegen van barmhartigheid’ mee. Een weg ga je, alleen of met anderen. Wij willen dit kerkelijke seizoen de acht wegen van barmhartigheid gaan en laten ons daarbij ook inspireren door dit werkschrift. Elke maand (of iets langer) ligt het accent op één van de werken, waarbij we hopen dat het een weg wordt die we gaan. Zodat barmhartigheid niet blijft steken in mooie woorden, maar gedaan wordt. Want is dat niet geloven?

Op de startzondag, 18 september, vindt de aftrap plaats in de zondagmorgendienst. Dan gaat het om de vreemdelingen opnemen.

ds. Anki Peper

 
terug